Yeeeyh! Hij doet het weer! Nu dus wel een verhaal!

Weer een week voorbij,

Het moment dat ik dit typ, zaterdagavond tien uur, heel hard aan het meezingen met de Spice Girls. Lekker een avondje niets doen. Helemaal alleen op mijn kamertje genieten van het beste gezelschap dat er is. Ikzelf :D.

Deze week, veel gedaan, voornamelijk slapen. Door het benauwde weer heb ik heel erg hoofdpijn gehad waardoor ik lekker rustig aan deed. Maandagochtend om kwart voor acht zat ik zoals gewoonlijk in het busje naar Bathurst toen we een van de caregivers tegenkwamen. Bleek dat ze allemaal vrij waren en ik dus ’s ochtends helemaal niet hoefde te komen. Heb toen mijn lunch aan de driver gegeven. Hij wou de caregiver namelijk een lift geven en kwam er daardoor achter dat het gesloten was. Anders had ik dus een ochtendje voor niets op project gezeten. Iets wat wij al heel snel leerden, hou de drivers te vriend, ze kunnen namelijk heel veel tijd besparen, een lift van de stad is namelijk mooi meegenomen en 2 uur wachten zonde van de tijd. Gelukkig mogen de drivers ons heel erg. Ben toen maandag maar weer terug gegaan in bed. ’S Middags ben ik samen met drie vrijwilligers naar het project geweest. Zoals altijd kwam het een beetje laat op gang. Maar toen het eenmaal liep, toen liep het lekker. Samen met Willemijn, een van de vrijwilligers hebben we voor de oudste groepen allemaal sommen in de schriften geschreven. Moeilijk genoeg, beetje helpen met uitleggen, gewoon leuk. Opeens begon er een van de kleintjes uit grade 1 heel erg te huilen. Ik zag dat een van de Afrikaanse vrijwilligers hem mee nam naar een apart hokje om hem te troosten. Hoezo ik ben naïef. Bleek dat ze hem een paar keer met een liniaal had geslagen. Poe. Was ik best een beetje van onder de indruk. Toen ze niet keek ben ik hem gaan troosten en heb ik even extra lief gedaan. Hoezo consequent :D.

Dinsdag ben ik samen met Dominic weer naar PE geweest. Het is nu een feit. Ik mag legaal blijven tot 16 april. Er zit nu een hele mooie sticker in mijn paspoort. Beetje bijzonder dat de meneer achter de balie mij herkende. Ik ben de vorige keer schijnbaar iets minder vriendelijk geweest dan ik dacht. Hij was bang dat ik hem ging slaan als deze keer mijn visum er weer niet was. Hij kon ons beide gelukkig blij maken. Dat ging heel snel, helaas moesten wij wachten op een andere Stenden student, hij had 2 uur langer nodig.

Donderdag was weer een hele mooie middag op het project. Er word in de townships altijd heel veel gezongen. Bij ons op het project werd alleen het gebed gezongen verder niet. Maar donderdag vroegen de kinderen of ze voor ons mochten zingen(er waren namelijk weer 2 vrijwilligers mee). Het begon een beetje gespannen, maar toen kwamen ze los. Wat waren wij trots op deze kinderen. Super mooi. Ik werd er echt door geraakt. Ik heb al veel gehoord in de townships, maar deze kinderen zijn anders. Misschien ben ik bevooroordeeld. Maar dit ging gewoon zonder ruzie, zonder discussie. De stoertjes waren ineens heel onzeker. Samen met een van de Afrikaanse vrijwilligers stonden we echt te stralen dat onze kindjes zoiets moois konden. Ook werd even de traditionele Xsosa dans met zang gedaan. Moest ik natuurlijk ook proberen. Nou geloof me, je voeten doen minder pijn na een dagje stampen op Decibell. Ik had alleen helaas net die ene keer mijn camera niet mee. We hebben dus afgesproken dat ze maandag als verrassing voor Marije gaan zingen en dat ik het dan film. Dus wie weet staat het binnenkort wel op facebook.

Vrijdagochtend druk voor school bezig geweest, ’s avonds toch maar even op stap geweest. Een super leuke avond, waar weer wat oude bekenden van de Air school waren. In tegenstelling tot de halve campus had ik geen kater dus ben ik vanochtend lekker op het strand geweest. In de zee gestaan terwijl het regende. Vanmiddag het paleisje, kamertje nummer 10 van Botmill opgeruimd, want morgen komt mijn roomie Marije weer terug van 2 weekjes vakantie. Niet echt een heel spannen weekje, maar wel weer een leuke.

Volgende week staat er weer wat meer op de planning. Een verjaardag, het afscheidsweekendje weg van Tessa en veel drukte op het project. De tijd begint nu toch wel te vliegen. Nog even en ik vlieg zelf terug. Dus nog een blog of 4/5 te gaan en dan zijn jullie van mij verlost.

Molweni allemaal!

Tot volgende week! X0X0.