50 dagen.

Weer een week voorbij, dus weer tijd voor een verhaaltje.

Aan de reacties te merken, is iedereen druk en zijn mijn verhalen misschien soms iets te lang, sorry mensen. Ik blijf alleen stug doortypen, want deze blog is toch ook een soort van dagboek geworden. Kan ik thuis mooi uitprinten en in een fotoboek stoppen.

Deze week was weer superdruk. Er kwamen weer allemaal bezoekers bij ons project. Social development en ook Africare was er weer met wel 13 mensen. Helaas vond de directeur van Africare mij nogal interessant en werd ik dus bedolven onder de vragen. Het was net een toets waar ik alleen maar foute antwoorden op kon geven. Gelukkig werden we vroeg opgehaald en kon ik vluchten voor haar scherpe tong. De volgende dag hoorden we dat ze zwaar onder de indruk waren van het goede werk van Boniwe. Ze waren zelfs zo enthousiast dat Boniwe op kotsen van Africare naar Capetown vliegt om daar een soortgelijk project te bekijken. Super dus! Woensdagochtend hadden we de golden games. Nou gaat hier niet alles volgens tijd, om 10 uur zouden de oudjes komen, maar wij waren er zelf pas om half 11. Om 12 uur zijn we pas begonnen. Geniaal, oude mensen die met een bal tussen de benen over een grasveldje moeten rennen. Sommigen kunnen nog verdomd hard ook. 'S middags tijdens de aftercare was ik zo dapper om even koppen te tellen. Het waren er rond de 70. Drukke boel dus. Ik heb heel gezellig met de peuters boekjes gelezen. Roodkapje, oftewel Little red hiding hood. Het werd meer een toneelstuk dan een verhaal, maar heb wel superveel lol met die kleintjes gehad.

Donderdag moesten we weer naar PE voor het visum. Alweer, want de vorige keer was hij er niet. Nu met iets meer hoop, helaas weer zonder visum naar huis gegaan. Ik heb een klein voorgevoel dat ze heel misschien per ongeluk onze aanvraag kwijt geraakt zijn. Het zal ook eens niet. Maar wel mooi een dagje vrij van stage. Omdat we toch nog moesten lunchen zijn we met z'n drieën naar een sushibar geweest. Compleet met draaischijf. Nou alleen dat vond ik al leuk. Zelf kiezen welke kleur bordje je wil. En al die sushi's zien eruit als kleine taartjes. Super tof. Japans eten in Zuid Afrika :).

Woensdag avond hebben we Chinees gegeten. Er was maar 1 bord leeg, ik had de volgende dag verdacht veel buikpijn, maar wel heel leuk. Het was het afscheidsavondje van Anne-Lotte. Vrijdag is zij terug gegaan naar Nederland. Haar 22 weken zaten erop.

Ik ben nu ook een alleenstaande vrouw. Marije is twee weken met Mark op vakantie. Het eerste wat ik gedaan heb is de bedden tegen elkaar aangeschoven. Toch wel lekker het rijk voor je alleen. Vrijdag avond was natuurlijk stap avond. Zo'n stap avond dat ik nu een zeer been heb en René bijna een zeer hoofd omdat hij ruzie kreeg. Om mij uiteraard! :D Een van de jongen van een project ging met mij dansen, René dacht aan mijn hoofd te zien dat ik het niet leuk vond en trok mij bij die jongen weg. Jongen helemaal over de rooie en zo René wel even laten zien dat hij zich niet als een klootzak moest gedragen tegenover hem. Maar ik met mijn dappere hoofd en gesprekstechnieken heb die jongen even gekalmeerd. Toch had die avond me genoeg energie gekost en had ik me zaterdagavond helemaal klaar gemaakt, strak in de make-up, op het laatste moment met z'n drietjes toch besloten om niet te gaan. Iedereen verontwaardig, maar Sara, Tessa en ik gingen toch liever bones kijken. Make-up d'r maar weer afgehaald en lekker in bed gaan liggen. Misschien was ik mijn energie ook kwijt geraakt bij het kanoen. Ik dacht met zo'n sportieve vent in de kanoe gaat het vast super snel. Nou helaas, Hij deed geen fuck en ik maar peddelen. Ik vergeet ook altijd dat mannen sterker zijn dan mij, want ik gooide maar een keer water over hem heen, bij mij was er niets meer droog. En toch maar stoer zeggen dat ik hem wel terug pak. Nou dat komt ook nog wel. Alleen nog even bedenken hoe.

In Nederland iedereen natuurlijk gaar van de carnaval. Wij gaan zo even carnaval vieren brazilian way. Met live muziek en cocktails, maar zal even aan het leuthol denken als ik daar op de dansvloer sta.

Tot de volgende week mensen en voor iedereen die me heel erg mist, nog 50 dagen te gaan!

Liefs en een dikke kus,

Aniek.